Sa bawat pagtilaok ng tandang at paggising ng mundo sa hamog ng umaga, may isang kuwento ng pag-asa na nagsisimula sa isang sulok ng palengke. Ito ang kuwento ni Lira, isang dalagitang ang mga kamay ay hindi hinulma ng manika at tsokolate kundi ng hirap, pagod, at pangarap. Araw-araw, bago pa man bumukas ang mga tindahan at lumiwanag ang kalangitan, gising na ang kaniyang diwa, naglalakbay sa pagitan ng barong-baro at sa maingay na kapaligiran ng palengke.

Sa likod ng bawat bungkos ng saging na kaniyang ibinebenta, may isang kuwento ng pagsasakripisyo na mas matimbang pa sa lahat. Ang kaniyang ina na si Aling Mercy, ay may malubhang karamdaman at nangangailangan ng tuloy-tuloy na gamot. Ang perang kinikita ni Lira ay tila isang pira-pirasong papel na hindi sapat upang mabigyan ng maayos na buhay ang pamilya.

Isang umaga, sa gitna ng pagtitinda, binisita si Lira ng isang matanda at inalok siyang bilhin ang lahat ng kaniyang paninda sa mas mababang halaga. Hindi nag-atubili si Lira. Tinanggap niya ang alok dahil higit sa lahat, kailangan ng kaniyang ina ang gamot na may tamang dosis. Napaisip si Lira. “Hindi ito tungkol sa presyo, kundi sa buhay ng aking ina,” bulong niya sa sarili. Sa gitna ng pagkabalisa, may kakaibang pag-asa siyang naramdaman. Ang maliit na halagang kaniyang kinita ay nagbigay ng isang araw na pag-asa.

Ngunit ang buhay ni Lira ay hindi lang puro sakripisyo. Sa bawat hamon, may mga tao na nagiging sandalan niya. Si Mang Nelson, isang tindero ng bigas, na laging handang tumulong sa kaniya. Si Ate Luming, ang tindera ng kakanin na laging kumukuha ng saging sa kaniya. At si Joy, ang kaniyang matalik na kaibigan na laging nagbibigay sa kaniya ng lakas ng loob. Sila ang mga anghel sa buhay ni Lira na nagpapaalala sa kaniya na hindi siya nag-iisa.

Sa kabila ng lahat, nanatiling matatag si Lira. Ang bawat hamon ay nagbigay sa kaniya ng lakas upang magpatuloy sa buhay. Ang bawat pagod ay nagbigay sa kaniya ng inspirasyon upang makamit ang kaniyang mga pangarap. Ang kaniyang kuwento ay isang testamento na ang pag-asa ay laging nariyan sa gitna ng kadiliman.

Ang Hamon ng Kinabukasan

Hindi naging madali ang buhay para kay Lira. Sa bawat araw na lumilipas, may bagong hamon na humaharang sa kaniyang landas. Minsan, inaasar siya ng kaniyang mga kaklase dahil sa amoy ng saging sa kaniyang damit. Ngunit hindi siya nagpadala sa kanila. Sa halip, ginamit niya ito bilang inspirasyon upang mag-aral nang mabuti.

“Bakit ka pa pumapasok? Dito ka na lang magbenta sa loob, girl.” Ito ang sabi ng isa sa kaniyang mga kaklase. Hindi siya umimik. Sa halip, umupo siya sa likod at pinakinggan ang kaniyang guro. Sa klase, madalas siyang magrecite at makuha ang tamang sagot. “Saging po ma’am. Lakatan at Saba depende sa lupa at klima.” Ito ang sagot niya sa kaniyang guro. Nagtawanan ang kaniyang mga kaklase ngunit tumango ang kaniyang guro. Sa sandaling iyon, naramdaman niya na ang kaniyang pagod ay may katumbas na gantimpala.

Sa bawat paghinto ng kaniyang guro, naisip niya na ang bawat tanong ay parang isang hamon sa buhay. Ang bawat sagot ay parang isang tagumpay. Sa tuwing nakakasagot siya, parang may bintana na nagbubukas sa kaniyang isip at nagbibigay sa kaniya ng pag-asa.

Ang Lihim na Listahan ng Pangarap

Sa kaniyang munting kuwaderno, nagsulat si Lira ng kaniyang mga pangarap. Isang listahan na para lang sa kaniya. Una, makapagtapos ng senior high. Pangalawa, magkaroon ng mas malaking puwesto sa palengke. Pangatlo, makahanap ng ama o kahit balita man lang tungkol dito. Pang-apat, matutong magtanim ng sariling saging sa probinsya. Panglima, magkapera para sa gamot ng kaniyang ina.

Ang listahang ito ay nagbibigay sa kaniya ng lakas ng loob upang magpatuloy sa buhay. Hindi lang ito isang listahan ng pangarap, ito ay isang panata na kailangan niyang gawin. Araw-araw, tuwing babalik siya sa kanilang barong-baro, idinadagdag niya ang mga bagong pangarap na kaniyang naiisip. Sa bawat pagod, may bagong pangarap na lumilitaw sa kaniyang isip.

Ang Pamilya Bilang Sandalan

Sa gitna ng lahat ng hirap, may isang tao na laging nasa tabi ni Lira. Ito ang kaniyang kapatid na si Niko. Minsan, nagulat na lang si Lira na nakita niya ito na nagbubuhat ng sako ng bigas para sa isang ginang. “Ate, kaya ko ring magbuhat sa palengke. Nakita ko si Mang Erning kanina, naghahanap ng kargador.”

Hindi nag-atubili si Lira. Alam niya na ang pera ay hindi sapat. Kaya pinayagan niya ang kaniyang kapatid na tulungan siya. Sa bawat buhat, lumalalim ang guhit sa palad ni Niko. Ang kaniyang kapatid ay nagbibigay sa kaniya ng inspirasyon upang magpatuloy sa buhay.

Sa bawat araw, napansin ni Lira na ang kaniyang kapatid ay tumatanda na. Ang dating batang payat at laging may dumi sa tuhod ay nagiging isang malakas na binata. Ang dating bata na laging naghahanap ng panis na kumot ay nagiging isang haligi ng pamilya.

Ang Pagtatatag ng Sariling Pwesto

Sa kabila ng lahat ng hamon, nanatiling matatag si Lira. Hindi siya sumuko sa buhay. Sa halip, naging mas matapang siya sa paghahanap ng solusyon sa kanilang problema. Minsan, may dumating na isang lalaki na may mamahaling relo at kotse.

“Miss, pakibili ng lahat ng lakatan mo. Sabi niya diretso’t malambing. May event sa office.” Napangiti si Lira. Lahat po sir agad niyang binilang ang bungkos. “Kulang-kulang 10. Kaya po pero medyo halo-halo ang hinog.” “Okay lang,” sagot ng lalaki.

Ang lalaki ay si Ginoong Villaceran, isang logistics sa isang supermarket chain. Nag-alok siya na bilhin ang lahat ng kaniyang paninda at mag-supply ng mas marami sa hinaharap. Sa sandaling iyon, naramdaman ni Lira na may bagong pag-asa na dumating sa kanilang buhay.

Ang kuwentong ito ay isang paalala na ang bawat paghihirap ay may katumbas na tagumpay. Ang bawat kalyo sa palad, bawat patak ng pawis, at bawat saging na tinitinda ay may kuwento ng sakripisyo at pag-asa. Ang kuwento ni Lira ay isang testamento na ang pag-asa ay laging nariyan sa gitna ng kadiliman.

Ang Palengke Bilang Tahanan

Sa gitna ng mga hamon, ang palengke ay naging tahanan para kay Lira at kaniyang pamilya. Sa halip na magpatalo sa kahirapan, ginawa nilang sandalan ang bawat araw na dumarating. Ang ingay ng palengke ay naging musika, at ang amoy ng saging ay naging amoy ng tagumpay.

Hindi lang ito kuwento ng isang batang babaeng lumalaban sa buhay, ito ay kuwento ng isang pamilya na lumalaban para sa isa’t isa. Ang bawat pag-asang nabubuo ay nagbibigay sa kanila ng lakas upang magpatuloy. Ang bawat tagumpay ay nagbibigay sa kanila ng inspirasyon upang maging mas malakas.

Sa huling bahagi ng kuwento, si Lira ay nanatiling matatag. “Aahon tayo. Sabi niya. Ang boses ay halos hangin. Kahit gaano kabagal, aahon tayo.” Ito ang kaniyang panata. Ang kaniyang kuwento ay isang testamento na ang pag-asa ay laging nariyan sa gitna ng kadiliman. Hindi mahalaga kung gaano kahirap ang buhay, ang mahalaga ay kung paano mo ito haharapin.

Ang kuwento ni Lira ay isang paalala na ang buhay ay hindi tungkol sa paghihintay ng perpektong pagkakataon, ito ay tungkol sa paglikha ng iyong sariling pagkakataon. Ang kuwento ni Lira ay hindi lang tungkol sa pagbebenta ng saging, ito ay tungkol sa paghahanap ng pangarap. Ito ay tungkol sa pagmamahal sa pamilya. Ito ay tungkol sa pag-asa.