Sa isang lungsod na puno ng magagarang gusali at abalang tao, may isang matandang lalaki na naglalakad sa maruruming damit, may hawak na lumang supot na tila ba galing pa sa basurahan. Ang lahat ng nakakita sa kanya ay umiwas—akala nila’y isa siyang walang-kwentang pulubi. Ngunit ang hindi nila alam, siya si Don Ricardo, isang retiradong negosyante at milyonaryo na nagdesisyong subukan ang puso ng mga tao bago niya ipamana ang kanyang yaman.
Nais niyang makita kung sino sa mga taong nakakasalubong niya ang may tunay na malasakit, hindi lang para sa mayaman kundi lalo na sa mga walang-wala. At sa araw na iyon, pinili niyang pumasok sa isang napakalaking supermarket, dala ang plano niyang pumili ng magiging tagapagmana.
—
Pagpasok niya, agad na bumaling ang mga mata ng mga guwardiya.
“Boss, baka mag-shoplift ’yan,” bulong ng isang empleyado.
“Hayaan mo lang, basta’t bantayan natin,” sagot ng guwardiya.
Naglakad siya sa mga pasilyo. Maraming nakatingin, may mga umiiwas, may mga nagpipigil ng tawa. Habang ang ilan nama’y nagpakita ng pangungutya. Ngunit di niya iyon inalintana. Hinintay niya kung sino ang lalapit sa kanya ng may kabutihan.
—
Sa seksyon ng tinapay, may batang empleyado na nagngangalang Carlo. Nakita niya ang matanda na tila hirap pumili ng makakain.
“Lolo, gutom po ba kayo?” mahinahong tanong ni Carlo.
Napatingin ang matanda. “Medyo… pero wala akong pambili.”
Ngumiti si Carlo at kinuha ang sariling wallet. “Ako na po bahala, Lolo. Kahit tinapay lang at tubig.”
Nabigla si Don Ricardo. Hindi inaasahan na mayroong ganitong kabutihan pa rin. Tinanggap niya iyon at nagpasalamat.
—
Ngunit hindi pa rito nagtapos ang kanyang pagsubok. Habang nakaupo siya sa gilid ng supermarket, isang dalagang cashier na si Liza ang lumapit at nag-abot ng maliit na supot na may kanin at ulam mula sa kanyang baon.
“Lolo, alam kong mahirap ang buhay. Hindi man po ito kalakihan, sana makatulong.”
Nagulat ang matanda. “Iha, hindi mo na kailangan gawin ito.”
Ngumiti si Liza. “Kung ang Diyos nga nagbibigay sa akin ng biyaya araw-araw, bakit hindi ako magbahagi?”
Sa puntong iyon, nagsimulang mangilid ang luha sa mata ng matanda. Dalawang estranghero, parehong walang kayamanan, ngunit handang magbigay mula sa maliit nilang meron.
—
Nang makalipas ang ilang minuto, biglang dumating ang manager ng supermarket at inutusan siyang lumabas. “Sir, pasensya na pero bawal po kayong tumambay dito. Nakakaistorbo na kayo sa mga customer.”
Bago pa man siya itaboy, biglang nagsalita si Carlo. “Sir, hindi po siya istorbo. Tao po siya, dapat may respeto tayo.”
Sumunod na nagsalita si Liza. “Kung ito po ang dahilan para mawalan ako ng trabaho, tatanggapin ko. Pero hindi ko kayang balewalain ang isang taong nangangailangan.”
Lalong nabagbag ang damdamin ng matanda. Sa harap ng lahat, tumayo siya at biglang nagbago ang tinig. Mula sa pagiging paos at mahina, nagsalita siya nang malinaw at may awtoridad.
“Salamat sa inyong dalawa. Hindi ninyo alam kung gaano kahalaga ang ginawa ninyo.”
—
Nagulat ang lahat nang biglang may dumating na dalawang lalaki naka-suit, dala ang itim na sasakyan. Lumapit sila sa matanda at magalang na yumuko.
“Don Ricardo, oras na po.”
Nag-ulat ang mga tao. Ang pulubi pala ay isang kilalang milyonaryo. Nanlaki ang mata ng manager, maging ang mga empleyado’y napahinto.
Ngumiti ang matanda at tumingin kay Carlo at Liza.
“Kanina’y nagpunta ako rito para subukan ang mga puso ng tao. Sa dami ng nakakita sa akin, iilan lang ang nagpakita ng malasakit. Kayo ang pinili ko. Mula ngayon, kayo ang ituturing kong pamilya.”
Hinandog niya sa kanila ang isang scholarship para kay Carlo at isang negosyo para kay Liza. Hindi sila makapaniwala. Mula sa simpleng kabutihan, nagbukas ang pinto ng bagong kinabukasan.
—
Habang papalabas sila ng supermarket kasama ang matanda, napayuko si Carlo at mahina ang tinig.
“Lolo… bakit po kami?”
Ngumiti si Don Ricardo at tinapik ang balikat niya.
“Dahil ang tunay na yaman ay hindi nasusukat sa pera, kundi sa kabutihang ibinabahagi sa iba.”
At sa harap ng lahat, ang dating pulubi na kanilang hinamak ay lumabas na parang hari—dala ang dalawang taong pinili niyang maging tunay na tagapagmana ng kanyang puso at yaman.